هیولای تاج 

 کرونا چو از چین به ایران رسید   

به شیپور جنگ و به کرنا دمید

به یاران همی گفت خنده به لب     

 بگیرم من ایران به یک یا دوشب

 کمندی به  سوی کمندان* فکند   

 که گیرد گروهی رساند گزند

ولیکن ندانست آن جِرم پست    

 که دستش سرانجام خواهد شکست

پزشکان بپوشند روپوش رزم   

 برای بلا  عزم را کرده جزم

 الا ای کرونا هیولای تاج*      

 نه میدان دهیمت نه یک ذره  باج

 اگر دیو هستی اگر اژدها           

  زتدبیر دانش نگردی رها

اگرنقشه داری اگر زور فیل   

 سرانجام گردی به زودی ذلیل

 پرستار و دکتر به یاری هم      

 عقب می برندت قدم به قدم

دماراز دماغت برآرند زود  

 نمانَد نشانت  به جز تاروپود

درآخر کرونای بد ذات و زشت   

  دمارش درآید در اردیبهشت

 دکتر نادر نوری  اسفند 98